Leczenie uzależnienia od hazardu

Uzależnienie od hazardu jest o tyle niebezpieczne, że w początkowej fazie traktujemy je jako rozrywkę. Zabicie nudy wieczorem, kupno kolejnej zdrapki, obstawienie zakładu to mały wydatek 2-3 zł, a spotkanie ze znajomymi i gra w karty na pieniądze pozwalają na podjęcie kolejnej rywalizacji i dostarczają nam emocji związanych z wygraną. Taki sposób spędzania wolnego czasu to najprostsza droga do uzależnienia. Dowiedz się jak wygląda leczenie uzależnienia od hazardu.

Jak rozwija się uzależnienie hazardu?

Problem kształtuje się powoli i niezauważalnie aż wreszcie powoduje, że człowiek wpada w pułapkę bezsilności, braku energii życiowej, niewyobrażalnych długów a przede wszystkim w szpony życia w oparciu o kłamstwo. Uzależnienie od hazardu jest chorobą, która pociąga konsekwencje nie tylko dla samego hazardzisty, ale też dla najbliższych. Uzależnieniu od hazardu towarzyszą silne stany depresyjne, myśli samobójcze a z tym bez pomocy specjalistów trudno jest sobie poradzić. Nasz Ośrodek leczenia uzależnień na podstawie wieloletnie doświadczenia pomaga wyjść z tej matni. W leczeniu uzależnienia od hazardu opieramy się na sprawdzonych, efektywnych formach terapii krótkoterminowej. Łączymy w tej pracy elementy terapii depresji z uzależnieniem.

Leczenie uzależnienia od hazardu – Ośrodek Terapia Nałęczów

Pracujemy w oparciu o Twoje zasoby, mocne strony a to dzieje się poprzez zmianę Twoich nawyków. Czas w trakcie terapii uzależnienia od hazardu jest czasem maksymalnie zorganizowanym, obok intensywnych zajęć jest czas pójścia na siłownię. Dla uzależnionych od hazardu prowadzimy w naszym ośrodku Terapia Nałęczów zajęcia pomagające wyjść z nałogu. Jak w przypadku każdego uzależnienia tylko samodzielne zauważenie problemu i chęć podjęcia leczenia uzależnienia od hazardu umożliwi powrót do równowagi i satysfakcji z życia. Im wcześniej zauważysz problem u siebie, tym szybciej dasz sobie szansę otrzymania profesjonalnej pomocy i tym łatwiej Ci będzie wyjść z nałogu, a jego skutki nie będą tak dramatyczne dla Ciebie i Twoich bliskich. W ośrodku Terapia Nałęczów nasi doświadczeni terapeuci w trakcie codziennych zajęć będą usiłować odnaleźć powody, które popychają Cię do grania.

Dzięki temu możemy podjąć skuteczne leczenie hazardu u każdego naszego pacjenta. Wspólnie zmienimy Twój sposób myślenia o otaczającej Cię rzeczywistości. Pokażemy Ci w trakcie terapii leczenia uzależnienia od hazardu jak radzić sobie z codziennymi problemami, stresem, napięciem bez konieczności uciekania w szpony hazardu. Korzystając oferty leczenia hazardu w Ośrodku Terapia Nałęczów, pomożemy Ci zrozumieć jakie straty dla Ciebie i Twoich najbliższych niosły kolejne wizyty w kasynie czy granie w karty ze znajomymi na pieniądze. Tylko zrozumienie, problemu i nauczenie się radzenia sobie z pokusą grania pozwoli Ci wrócić do równowagi a po czasie też zadowolenia z życia.

W naszym Ośrodku zapraszamy na:

Wszystkie uzależnienia, niezależnie czy od alkoholu, heroiny, nikotyny czy hazardu, mają wspólne cechy:

środek uzależniający jest konsumowany nawet wtedy, kiedy nie daje już poczucia szczęścia
powoli następuje zanik kontroli
środek uzależniający używany jest w celu oderwania się od rzeczywistości
osoba pozostaje w nałogu, pomimo pojawiających się negatywnych konsekwencji lub problemów zdrowotnych.

Ten artykuł traktuje o uzależnieniu i leczeniu hazardu, jego przyczynach, sposobach sprawdzenia, czy jesteś uzależniony i o tym, gdzie szukać pomocy.

Czym jest uzależnienie od hazardu?

Patologiczne (chorobowe) granie definiowane jest przez Międzynarodową Statystyczną Klasyfikację Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 jako „nienormalne zachowanie lub utrata kontroli nad popędami” i opisane w następujący sposób:

„Zaburzenie polega na częstym, powtarzającym się uprawianiu hazardu, który zaczyna kontrolować życie chorego i prowadzi do zaniedbania jego społecznych, zawodowych i rodzinnych zobowiązań”.

Również oddzielne od hazardu jest granie z zaburzeniem osobowości, charakteryzujące się lekceważeniem społecznych zobowiązań i zanikiem uczuć, co szczególnie często zdarza się wśród więźniów.

Patologiczna gra wyróżnia się często przewlekłą i nasilającą się skłonnością do hazardu, pomimo negatywnych społecznych konsekwencji, takich jak zadłużenie, rozpadające się życie rodzinne oraz zaniedbanie obowiązków zawodowych.

Aby móc mówić o patologicznej grze, w ciągu roku muszą wystąpić co najmniej dwa epizody patologicznej gry.

Każde z powyżej opisanych kwalifikuje się do podjęcia leczenia uzależnienia od hazardu, które powinno być wprowadzone możliwie jak najszybciej.

W innym systemie klasyfikacji chorób, DSM-IV, opisane są jeszcze typowe dla hazardzisty sposoby myślenia:

szczególne znaczenie pieniędzy dla hazardzistów
sposoby myślenia o rywalizacji
permanentny brak wypoczynku
wymaganie podziwu
tendencje do pracoholizmu
częste objawy zaburzeń psychosomatycznych wywołanych stresem.

Jak rozwija się uzależnienie od hazardu?

Podstawowy problem
Rozwój uzależnienia od hazardu to złożony proces, na który wpływ ma kilka czynników. Najważniejsze z nich to:
głębokie zaburzenie samooceny (zaburzenia „narcystyczne”)
zaburzenia relacji z innymi
nieregularne stany pobudzenia.

Zaburzenia poczucia własnej wartości
Szczególne zagrożenie niesie ze sobą zaburzenie samooceny, w którym chory odczuwa pustkę lub uważa się za „kompletne zero”. Głęboko zakorzenione poczucie niższości, wywodzące się z dzieciństwa, kompensowane jest złudzeniem megalomanii.
Początkowe wygrane sprawiają, że chory uważa się za kogoś wyjątkowego. Na początku uzależnienia często pojawia się duża wygrana, która oznacza początek podróży do świata fantazji.

Brytyjski psychiatra dziecięcy John Bowlby opracował w latach 60-tych teorię przywiązania. Zauważył, że w zależności od stopnia czułości matki wobec dziecka, tworzą się następujące rodzaje przywiązania.

W typie „niepewności-unikania“ dzieci nie są pewne, czy dana osoba jest dla nich dostępna. Spodziewają się, że ich pragnienia z założenia zostaną niespełnione, często ma to miejsce u dzieci odrzuconych. Dzieci o takim typie przywiązania są z reguły bardziej narażone na zaburzenia psychiczne niż dzieci o normalnym typie przywiązania. Podczas leczenia z hazardu, w wielu przypadkach okazuje się, że gracze bardzo często charakteryzują się właśnie tym niepewnym typem przywiązania. U hazardzistów bardzo często występowała sytuacja niepełnej rodziny z zaburzeniami w stosunkach z ojcem. Często zdarzały się również przypadki znęcania nad dzieckiem.

Niekontrolowane stany pobudzenia
Niezdolność odpowiedniego regulowania wewnętrznego napięcia i podniecenia wynika z permanentnego braku wypoczynku hazardzisty. Na początku motywacja do gry bierze się z żądzy odniesienia sukcesu i zysków, nudy lub z chęci zapanowania nad negatywnymi emocjami, które pojawiają się na przykład podczas separacji czy rozwodu. Gracz wpada w błędne koło, którego ofiarami są wszystkie pozostałe obszary życia.

Rozpoczynając grę, osobnik osiąga stan przyjemności i podekscytowania i szuka wytłumaczenia dla swojej niekontrolowanej gry. Może pojawić się podejrzane zachowanie lub przedziwne myśli. Gracz coraz śmielej wkracza w świat fantazji i iluzji, wiedziony marzeniami o wielkiej wygranej. Zamyka się w sobie, zaniedbuje najbliższych. Pojawiają się zaburzenia logicznego myślenia. W końcu gra staje się głównym elementem życia. To prowadzi do upadku fizycznego, osobistego i społecznego, z czego osoba uzależniona zdaje sobie sprawę dopiero podczas procesu leczenia uzależnienia od hazardu.

Hazardzista nie kontroluje swoich żądzy. To zachowanie podobne jest do zachowania alkoholika, który zaraz po uwolnieniu się od nałogu, nie może oprzeć się pokusie wypicia kieliszka. Pomimo wielu negatywnych konsekwencji, chęć uwolnienia się od wewnętrznego napięcia jest większa. Ma to swoje podstawy neurologiczne. System nagród zlokalizowany w mózgu jest stale nadwyrężony, co prowadzi do jego reakcji obronnych. Aby tego uniknąć, mózg słabiej reaguje na bodźce. Rozpoczyna się adaptacja neurologiczna. Aby mózg został odpowiednio pobudzony, poziom stawek lub czas gry muszą się zwiększać. Największe pobudzenie pojawia się zawsze podczas showdownu.

Zaburzenia logicznego myślenia
Typowe dla hazardzistów są zaburzone, nieracjonalne postawy:Iluzja kontroli

Przeświadczenie, że ma się większy wpływ na wynik gry, niż ma to miejsce w rzeczywistości. Zyski są przypisywane własnym umiejętnościom, a przegrane niekorzystnym zbiegiem okoliczności.

Efekt Monte Carlo („przesąd hazardzistów”)
Wydarzenia z przeszłości mają wpływ na wydarzenia w przyszłości (na przykład w ruletce: pojawiły się trzy czarne pod rząd, co oznacza coraz większą szansę na czerwone).
Błędna ocena prawdopodobieństwa wygranej
Gracz zbyt optymistycznie ocenia swoje szanse na wygraną.
Prawie trafione
Dotyczy to maszyn losowych, gdzie trzy takie same symbole muszą się pojawić w jednym rzędzie, żeby móc wygrać pieniądze, a pojawiają się tylko dwa. Efekt: „Tak niewiele mi brakowało do wygranej. Gram dalej!”
Pułapka
Obstawanie przy złych decyzjach dla usprawiedliwienia poniesionych już inwestycji – „Ok, prawdopodobnie przegrałem, ale skoro sprawdziłem na turnie, na riverze też sobie zerknę.”

Udowodniono, że bardzo duży procent błędnych przekonań powstaje w umysłach hazardzistów podczas gry.

Kto jest zagrożony?

W największej grupie ryzyka są samotni mężczyźni w wieku około 30 lat, mieszkający w dużych miastach. Pierwsze przejawy uzależnienia często pojawiają się już w wieku młodzieńczym. Kobiety wpadają w sidła hazardu nieco później, mniej więcej w połowie swojego życia. Kiedy poddają się leczeniu, siedzą już po uszy w długach, z ryzykiem popełnienia samobójstwa i często mają za sobą czyny przestępcze, popełniane w celu zdobycia środków do gry. Około 30% hazardzistów jest także uzależnionych od alkoholu lub narkotyków.

Około 2-3% społeczeństwa ma problemy z hazardem, 1% cierpi z powodu tak zwanych anormalnych skłonności hazardowych. Istnieje zależność pomiędzy dostępnością hazardu (na przykład definiowaną jako liczba automatów do gry na 1000 mieszkańców) a liczbą uzależnionych hazardzistów.

Bodźcem do uzależnienia może być duża wygrana lub wyjątkowo przykre doświadczenia życiowe, takie jak problemy w związku, separacja, ciąża lub problemy w pracy. Hazardziści podatni są na inne choroby. Na przykład, nawet do 50% hazardzistów ma problemy z depresją, przejawiające się złym nastrojem lub brakiem zainteresowania czymkolwiek.

25% hazardzistów, którzy zgłosili się na leczenie uzależnienia od hazardu, próbowało wcześniej popełnić samobójstwo. Szczególnie niepokojące jest to, że u ponad 90% hazardzistów stwierdzono zaburzenia osobowości.

Zaburzenie osobowości charakteryzuje się stałym, zniekształconym wzorcem zachowania, który zaczyna formować się w dzieciństwie i okresie dojrzewania, powodując wiele problemów natury społecznej. Narcystyczne zaburzenia osobowości pojawiają się wtedy, kiedy osoba nimi dotknięta ma za wysokie mniemanie o sobie. Na przykład, wielu pacjentów przecenia swoje osiągnięcia i zdolności, nie widzi niczego poza swoimi fantazjami – sukcesami, potęgą, urokiem osobistym, urodą i idealną miłością. Uważają się za wyjątkowych i bez przerwy domagają się admiracji.

Narcystyczne zaburzenie osobowości jest trudne do leczenia, ponieważ pacjent dewaluuje terapeutę lub przerywa leczenie, jeżeli jego teza o własnej wielkości nie zostanie potwierdzona.

Jakie są skutki uzależnienia od hazardu?

Proces uzależnienia się postępuje coraz szybciej i wpływa na wszystkie aspekty życia. W efekcie, chory ma bardzo ograniczone możliwości kontrolowania swoich zachowań. W miarę rozwoju choroby, chory, chcąc odrobić straty, gra na coraz wyższych stawkach. Wpada w pułapkę gonitwy. W pokerze mówimy o tilcie.

Stopniowo zwiększa się izolacja społeczna. Pojawia się poczucie winy i wstydu, a chory zaczyna ukrywać swoje uzależnienie. Gracz integruje się w specyficznym środowisku, w którym dominuje styl życia charakteryzujący wszystkich hazardzistów, styl życia oparty na natychmiastowym zaspokajaniu własnych potrzeb. Może to prowadzić do aktów przemocy i przestępstw dokonywanych w celu zdobycia środków do gry.

W końcu chory wpada w ogromne długi, traci wsparcie swoich najbliższych, traci pracę. Może pojawić się u psychiatry w związku z próbami samobójczymi. Może wejść również na drogę przestępstwa.

Efekty ciągłego uprawiania hazardu mogą przyjąć postać fizyczną. Mogą pojawić się wrzody, bóle głowy lub zawały serca. Po czym poznasz, że jesteś uzależniony i potrzebujesz leczenia z hazardu?

Istnieje wiele procedur, dzięki którym można sprawdzić, czy mamy do czynienia z uzależnieniem i odróżnić hazard patologiczny od innych jego form – jak hazard towarzyski, zawodowy, hazard maniakalny lub patologiczne uzależnienie od komputera (gry, czat, surfowanie).

Najbardziej powszechną skalą uzależnienia od hazardu jest SOGS (South Oaks Gambling Screen). Istnieje jednak wiele innych sposobów. Wszystkie oceniają twoją zdolność do kontrolowania pociągu do gry oraz zdolność do przerwania gry, kiedy pojawiają się jej negatywne konsekwencje, na przykład wyczerpanie. Testują też wiele innych rzeczy związanych bezpośrednio i pośrednio z hazardem.

Zrób sobie test

Aby sprawdzić, czy możesz być uzależniony od hazardu, wykonaj poniższy test. Zawiera 19 pytań, na które odpowiadasz tak lub nie. Jeżeli na siedem lub więcej pytań odpowiesz tak, uzależnienie od hazardu może być twoim problemem.

1. Czy grałeś kiedyś do momentu, kiedy przegrałeś wszystkie swoje pieniądze?
2. Czy pożyczyłeś kiedyś pieniądze na hazard?
3. Czy wziąłeś kiedyś pożyczkę z powodu hazardu lub na hazard?
4. Czy często grasz dłużej, niż planowałeś lub przekroczyłeś limit wydatków, jakie przeznaczyłeś wcześniej na grę?
5. Myślałeś kiedyś o nielegalnym zdobyciu pieniędzy?
6. Czy często myślisz o hazardzie?
7. Ukradłeś kiedyś pieniądze na hazard?
8. Czy ciężko ci skupić się nad czymś innym niż hazard?
9. Czy jesteś nerwowy lub agresywny, kiedy nie możesz grać?
10. Czy normalne życie wydaje ci się nudne w porównaniu z hazardem?
11. Czy twoje zainteresowanie życiem osobistym zmalało?
12. Czy grasz, żeby odegrać straty?
13. Czy ukrywasz przed rodziną, jak dużo grasz i ile przegrałeś?
14. Czy zdarza ci się mieć wyrzuty sumienia po zakończeniu gry?
15. Czy zdarzyło ci się kontynuować grę pomimo świadomości tego, że może to zaszkodzić tobie lub zranić twoich najbliższych?
16. Grałeś kiedyś w celu poprawy humory i uniknięcia problemów?
17. Czy hazard wywołał kłótnie w twojej rodzinie?
18. Czy zdarzyło ci się opuścić zajęcia lub nie iść do pracy z powodu gry?
19. Rozważałeś kiedyś lub próbowałeś popełnić samobójstwo z powodu twoich problemów z hazardem?

Jak radzić sobie z uzależnieniem od hazardu?

Najpierw należy sprawdzić, czy gra niesie ze sobą przesłanki zmian chorobowych. W tym celu warto zwrócić się o pomoc do fachowców zajmujących się diagnozą i leczeniem uzależnienia od hazardu.

Potem chory musi się zdecydować na otwartą lub zamkniętą terapię. Jeżeli nie ma problemów z życiem społecznym, a uzależnienie nie rozwinęło się znacznie, wtedy zaleca się wizytę w ośrodku leczenia uzależnień lub u psychologa zajmującego się tą problematyką.

Jeżeli uzależnienie zdążyło się rozwinąć, należy się zastanowić nad umieszczeniem chorego w klinice uzależnień. Jeżeli psychospołeczne konsekwencje uprawniania hazardu nie są jeszcze zbyt poważne lub uprawianie hazardu wywołane było sytuacjami stresującymi (jak separacja, utrata pracy), zaleca się skierowanie chorego na leczenie hazardu do kliniki posiadającej oddział psychosomatyczny.

Jeżeli chory uzależniony od hazardu ma również problemy z alkoholem, narkotykami lub innymi środkami odurzającymi, należy go umieścić w szpitalu psychiatrycznym.

To tylko część terapii. Chory zobowiązuje się do zaprzestania gry. Ale ograniczenie gry na ogół nie wystarcza. Tylko całkowite odstawienie „specyfiku” – w tym przypadku zaprzestanie gry – obnaża prawdziwy problem, który szybko daje o sobie znać i powoduje, że nagle pacjent nie pragnie tak mocno niczego innego, jak właśnie powrotu do nałogu.

W leczeniu najważniejsze jest znalezienie prawdziwego podłoża uprawiania hazardu i przekonanie chorego do zmiany sposobu myślenia i opracowanie wspólnie z nim planu wyjścia z kryzysu. Wszystkie problemy hazardzisty powinny być rozwiązywane na płaszczyznach powrotu do stanu własnej równowagi emocjonalnej i społecznej. Zmiany chorobowe w zakresie równowagi społecznej najlepiej leczyć podczas sesji terapii zbiorowej.

Niezwykle ważna jest pomoc choremu w zakresie przygotowania planu spłacenia długów (jeżeli takie posiada). Nie wolno tego problemu ignorować. Leczenie uzależnienia od hazardu powinno odbywać się z zaangażowaniem członków rodziny, którzy akceptując długi, w żaden sposób nie pomagają choremu.

Zadzwoń do nas:

Nasz adres:

Prywatny Ośrodek Odwykowy „TERAPIA NAŁĘCZÓW”
Uniszowice 1A, 21-030 Motycz