Podejmowanie regularnej aktywności fizycznej zazwyczaj utożsamiane jest z prowadzeniem zdrowego trybu życia. Częste uprawianie sportu kojarzy nam się z dbaniem o swoją sylwetkę i kontrolowaniem masy ciała. Czy wysiłek fizyczny zawsze jednak wiąże się wyłącznie z korzyściami dla funkcjonowania naszego organizmu? Czy promowane hasło sport to zdrowie oddaje kompletny i rzeczywisty obraz sytuacji? Czym jest bigoreksja?
Żyjemy w czasach, w których dużym zainteresowaniem cieszy się planowanie różnego rodzaju diet oraz promowanie aktywnego trybu życia. W mediach prowadzone są kampanie mające zachęcić nas do uprawiania rozmaitych dyscyplin sportowych. Użytkownicy social mediów, w szczególności Instagrama, publikują zdjęcia, na których chwalą się swoimi spektakularnymi metamorfozami związanymi z redukcją masy ciała. Nie jest jednak tajemnicą, że treści publikowane w Internecie nie zawsze mają swoje pokrycie w świecie rzeczywistym. Zdarza się, że udostępniane fotografie są retuszowane bądź osoby na nich przedstawione mają tak naprawdę niewiele wspólnego ze zdrowym stylem życia.
Czym właściwie jest bigoreksja?
Bigoreksja (inaczej dysmorfia mięśniowa) to zaburzenie polegające na nieprawidłowym postrzeganiu własnego ciała. Osoba cierpiąca na tę przypadłość wierzy, że musi nieustannie powiększać swoją muskulaturę, ponieważ uważa swoją sylwetkę za nieatrakcyjną i odbiegającą od standardów, które sama sobie wyznacza. Kreując idealny model ciała, często kieruje się wizerunkiem osób, które promowane są przez media. Badania naukowe udowodniły, że opisywane zaburzenie znaczniej częściej dotyka mężczyzn niż kobiet.
Rozpoznanie zaburzenia bigoreksji
Profesjonalną diagnozą zburzenia, jakim jest bigoreksja, zajmuje się osoba wyspecjalizowana w leczeniu chorób psychicznych. Warto zgłosić się po pomoc, gdy dostrzeżemy u siebie bądź u swoich bliskich następujące zachowania:
- nadmierne, wręcz obsesyjne wykonywanie ćwiczeń fizycznych przyczyniających się do rozrostu tkanki mięśniowej;
- ciągłe unikane spotkań towarzyskich ze względu na wewnętrzną konieczność wizyty na siłowni czy w klubie sportowym;
- drażliwość i wahania nastroju w przypadku krótkotrwałego braku ćwiczeń fizycznych;
- pogorszenie relacji społecznych.
Uzależnienie od ćwiczeń fizycznych
Uzależnienie od wykonywania ćwiczeń fizycznych to kolejny rodzaj zaburzenia, które sprawia, że dana osoba obsesyjnie uprawia sport. Od bigoreksji różni się nieco innym mechanizmem działania. Uzależnienie od ćwiczeń fizycznych, zaliczane do uzależnień behawioralnych, powstaje w wyniku trudnej sytuacji życiowej, np. kiedy ktoś cierpi na przewlekły stres bądź ma inne problemy, z którymi nie jest w stanie emocjonalnie sobie poradzić. W określonych okolicznościach alkoholik sięgnąłby po alkohol – w tym przypadku, analogicznie, osoba uzależniona od ćwiczeń fizycznych zaczyna wykonywać ciężkie treningi fizyczne.
Niebezpieczne skutki zaburzeń
Zarówno zaburzenie związane z obsesyjnym zwiększaniem masy mięśniowej, jak i uzależnienie od wysiłku fizycznego, niesie ze sobą wiele niepożądanych efektów. Należą do nich m.in. pogorszenie relacji społecznych oraz niechęć do spotkań towarzyskich. Bigoreksja ma również niekorzystny wpływ na stan zdrowia całego organizmu. Zbyt duży wysiłek fizyczny i przyjmowane suplementy dają efekt, który pozwala podawać w wątpliwość stwierdzenie, że „sport to zdrowie”.
Jak pokonać bigoreksję i uzależnienie od ćwiczeń fizycznych?
Osoby cierpiące na bigoreksję czy uzależnienie od wykonywania ćwiczeń, zazwyczaj nie zdają sobie z tego sprawy, dlatego pierwszym krokiem w rozpoznaniu zaburzenia jest świadomość o jego istnieniu. Często potrzebna jest szybka reakcja otoczenia i udzielenie przez bliskich wsparcia w postaci przekonania do podjęcia leczenia psychiatrycznego lub psychoterapii. Gdy zauważymy niepokojące zachowanie bliskiej nam osoby, należy niezwłocznie przekonać ją do umówienia się na spotkanie ze specjalistą. Profesjonalną pomoc oferuje prywatny ośrodek Terapia Nałęczów, o którym więcej możesz przeczytać na stronie https://terapianaleczow.pl/.
