Alkoholik często nie zauważa, że osoby bliskie, zwracając uwagę na jego problem, pragną być dla niego wsparciem. Może on ignorować słowa, które mają nakłonić go do podjęcia leczenia. Często może kończyć się to agresją lub nawet przemocą domową. Spowodowane jest to lękiem przed przyznaniem się do swojej choroby. Przyczynę takiego zachowania stanowi również strach przed poznaniem świata bez alkoholu. Osoba uzależniona często zaczyna dostrzegać swoje błędy dopiero w skrajnych sytuacjach – np. wtedy, gdy bliscy nie chcą przebywać w jej otoczeniu czy współmałżonek decyduje o wyprowadzce i zakazie widywania się z dziećmi.
Utrata kontaktów z bliskimi a podjęcie decyzji o terapii
Decyzja o podjęciu terapii przez alkoholika może wynikać ze strachu przed utratą najważniejszych osób w jego życiu. Znaczącym sygnałem jest sytuacja, w której współmałżonek nie chce dłużej przebywać z osobą uzależnioną. Stawia go wtedy przed wyborem: rozpoczęcie leczenia lub rozwód. Chory w takich okolicznościach zmuszony jest udać się do terapeuty i zacząć walkę o powrót do dawnego życia. Decydujący w tym przypadku może być lęk przed samotnością i utratą kontaktu z żoną lub mężem, a także własnymi dziećmi.
Na co należy uważać, podejmując próby wsparcia osoby uzależnionej?
Alkoholik, który został zmuszony do podjęcia terapii przez swoją rodzinę i ostatecznie dzięki niej udało mu się pokonać nałóg, będzie wyrażał wdzięczność i dziękował za wsparcie w tym trudnym czasie. Historia ta jednak nie zawsze musi skończyć się szczęśliwie. Będąc osobą bliską dla chorego, należy uważać na własne zdrowie i bezpieczeństwo. Długotrwałe życie z osobą uzależnioną może silnie oddziaływać na samopoczucie kogoś, kto próbuje być dla niej wsparciem. W konsekwencji wiąże się to z ryzykiem wystąpienia m.in. zaburzeń psychicznych. Alkoholizm to choroba niebezpieczna nie tylko dla samego chorego, ale także dla osób z jego otoczenia. Należy o tym pamiętać, angażując się w pomoc uzależnionemu.
